ವಿರಹ ಕವಿತೆ

ಇನಿಯ,

ತಾಳಲಾರೆ  ಇನ್ನು  ನಾ  ಈ  ದೂರವ 

ಬಂದು  ಬೇಗ  ಒಪ್ಪಿಕೊ  ಈ  ಪ್ರೀತಿಯ

ಇದೆ  ಬದುಕು  ಒಂದು  ಸುಡುಗಾಡಲ್ಲಿದಂತೆ

ಇದೆ  ಮನಸ್ಸು  ಕೂಡ  ಸತ್ತಂತೆ

ಅನಿಸುತಿಲ್ಲವೇ  ನಾ  ನಿನಗೆ  ಬೇಕೆಂದು?

ಬಿಟ್ಟು  ಹೋಗಲು  ನಿರ್ಧರಿಸಿರುವೆಯ  ನೀ  ಎಂದೂ?

ಬೇಡವೋ  ಈ  ವಿರಹದ  ಬೇಗೆ  ನನಗೆ

ಯಾಕುಂಟು  ನಿನಗೆ  ನನ್ನ  ಮೇಲೆ  ಈ  ಹಗೆ?

ನಗುವೆನು  ಜಗತ್ತಿಗಾಗಿ  ಹೊರಗೆ

ಮರುಗುವೇನು  ಪ್ರಿತಿಗಾಗಿ  ಒಳಗೆ

ನೋಡು  ಕಾದಿ  ಕೂತಿರುವೇನು  ನಾನು

ಬಂದು  ಮತ್ತೆ  ನೀಡು  ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಯನು

ದಿನವು  ನೊಂದು  ಅಳುವಂತೆ  ಮಾಡಿದೆ

ಆ  ನಿನ್ನ  ಪ್ರೀತಿಯ  ನೋವು

ಆದರು  ಮಾಸುವುದಿಲ್ಲ  ನಿನ್ನೆಡೆಗಿರುವ

ಈ  ಒಲವು

ಅಮರವಾಗಿರುವೆ  ನೀ  ಎನ್ನ  ಮನದಲಿ

ನನ್ನ  ಬದುಕಿರುವವರೆಗೆ

ಪ್ರಿತಿಸುವೇನು  ನಿನ್ನ  ನಾನು 

ನನ್ನೀ  ಉಸಿರಿನ  ಜೊತೆಗೆ. . .